W języku angielskim występuje 16 czasów, chociaż według niektórych językoznawców są to tylko dwa czasy: przeszły i teraźniejszy oraz odpowiadające im aspekty.
Wyróżnia się następujące czasy gramatyczne:
a) Present Simple– czas teraźniejszy prosty (operator zdania- do/ does), którego używa się w okresie warunkowym 0 i I, do wyrażania: nieprzerwanie trwających lub powtarzających się czynności i stanów; czynności, których nie można zaplanować, są od nas niezależne lub takich, które się zaplanowało; prawd ogólnych; stanów i uczuć (np. czuję się słabo); czynności o charakterze stałym, np. rozkład jazdy pociągów;
b) Present Continuous– czas teraźniejszy ciągły (operator zdania- to be), którego używa się, by wyrazić czynność mającą miejsce w chwili obecnej, w obecnym czasie lub niedalekiej przyszłości;
c) Present Perfect– czas teraźniejszy dokonany (operator have/ has), którego używa się, by wyrazić czynności lub stany, które miały miejsce w niedalekiej przeszłości i trwają do chwili obecnej lub ich skutki wpływają na bieżącą sytuację albo wydarzeń mających miejsce w okresie czasu obejmującym obecny moment;
d) Present Perfect Continuous– czas teraźniejszy dokonany ciągły (operator have/ has; imiesłów bierny czasownika be/ been w połączeniu z czasownikiem głównym), którego używa się w celu wyrażenia czynności rozpoczętej w przeszłości i trwającej do chwili obecnej lub dopiero zakończonej albo takiej, która już się zakończyła, ale nadal można odczuć jej skutki;
e) Past simple– czas przeszły prosty (operator do/ did; w zdaniach oznajmujących czasownik główny przybiera formę czasu przeszłego), którego używa się do wyrażenia czynności i stanów mających miejsce w przeszłości i wtedy zakończonych lub w niej się powtarzających; występuje w mowie zależnej i zdaniach warunkowych II typu;
f) Past perfect– czas zaprzeszły (w tworzonych w tym czasie zdaniach występuje czasownik posiłkowy have w czasie przeszłym prostym i imiesłów bierny czasownika głównego). Używa się go w mowie zależnej; do wyrażania czynności mających miejsce w pewnym momencie w przeszłości lub trwających przez pewien czas;
g) Future simple– czas przyszły prosty (operator will/ shall; forma podstawowa czasownika głównego), którego używa się w przypadku chęci wyrażenia stanów/ czynności, które odbędą się w przyszłości i na które człowiek mówiący nie ma wpływu; postanowienia, obietnicy decyzji związanych z przyszłością; występuje w zdaniach warunkowych I typu;
h) Future continuous– czas przyszły ciągły (zdania w tym czasie tworzone są za pomocą operatora will/ shall; czasownika be oraz odczasownikowej formy czasownika głównego); używa się go w celu zapytania o czyjeś plany lub w celu powiedzenia o czynności, która będzie miała miejsce w konkretnym momencie w przyszłości;
i) Future simple in the past- czas przyszły w przeszłości prosty (operator would/ should); występuje w mowie zależnej i zdaniach warunkowych II typu